Κατάληψη δε σημαίνει κλειστές σχολές…

Τον τελευταίο καιρό γινόμαστε μάρτυρες μιας σφοδρής και συνεχόμενης επίθεσης του κράτους προς τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα που πλήττει κεκτημένα δεκαετιών σε όλους τους τομείς (υγεία, εργασία παιδεία), υποβαθμίζοντας περαιτέρω τις ζωές μας. Μέρος αυτής της επίθεσης αποτελεί και ο νέος νόμος πλαίσιο για τα πανεπιστήμια (ΑΕΙ-ΤΕΙ), ο οποίος κατατέθηκε στη βουλή και ψηφίστηκε την περασμένη Τετάρτη.

Πλέον ο «δωρεάν» και «δημόσιος» χαρακτήρας του πανεπιστημίου θα είναι παρελθόν καθώς ανοίγεται δρόμος για καταβολή διδάκτρων ακόμα και σε προπτυχιακό (όχι μόνο μεταπτυχιακό) επίπεδο, καταργείται η δωρεάν σίτιση και στέγαση, τα δωρεάν συγγράμματα. Με τις επιχειρήσεις να εισχωρούν στα πανεπιστήμια, η γνώση μετατρέπεται σε εμπόρευμα κι ο φοιτητής σε πειθήνιο εργαζόμενο. Το πανεπιστημιακό άσυλο καταργείται διευκολύνοντας έτσι το κράτος να ελέγχει και να καταστέλλει οποιαδήποτε κίνηση αντίστασης. Τα περισσότερα από τα παραπάνω εφαρμόζονταν ήδη, έστω και άτυπα.

Εκλαμβάνοντας λοιπόν, την επίθεση αυτή ως γενικότερη και το φοιτητή ως μέρος της κοινωνίας (εργαζόμενος ή άνεργος) κι όχι αποκομμένο από αυτή, πιστεύουμε ότι ο αγώνας για την παιδεία δεν πρέπει να περιοριστεί στα πλαίσια του πανεπιστημίου, αλλά να συνδεθεί και με άλλα αγωνιζόμενα μέρη της. Για τη δημιουργία ενός κέντρου αντιπληροφόρησης και συσπείρωσης αυτών των μερών πραγματοποιήθηκε κατάληψη της Πρυτανείας σε περίοδο που οι σχολές ήταν κλειστές κι υπήρχε κινηματική άπνοια (22-27 Αυγούστου).

Η στάση μας από εδώ και στο εξής πρέπει να είναι τέτοια ώστε ο νόμος να μην εφαρμοστεί, χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα που διαθέτουμε (κατάληψη σχολών και δράσεις μέσα κι έξω από αυτές), μέσω ανοιχτών, αντιιεραρχικών διαδικασιών, απαλλαγμένων από παραταξιακές και μικροκομματικές λογικές.

Κατάληψη δε σημαίνει κλειστές σχολές, αλλά ζωντανή κι ουσιώδης αλληλεπίδραση και συνδιαμόρφωση των ατόμων που συμμετέχουν σε αυτήν.