Εκλογικές   αυταπάτες

 

Η αστική δημοκρατία μέσω των εκφραστών της είχε πάντα την ικανότητα να εφευρίσκει διάφορους  τρόπους  για να συντηρεί την ύπαρξη της και μέσα από αυτή να εξυπηρετεί τους σκοπούς του Κράτους, των καπιταλιστών και των παρατρεχάμενων κομματικών τους φίλων αλλά και να διαιωνίζει και να εξελίσσει τις εξουσιαστικές σχέσεις.

Ένας από αυτούς, και για την ακρίβεια ο ισχυρότερος, καθώς είναι ο θεμέλιος λίθος της, είναι η ψευδαισθητική διαδικασία των εκλογών! Με απλά λόγια δηλαδή, μιας διαδικασίας που έχει ως σκοπό την ανάδειξη μιας ολιγαρχίας η οποία θα κάνει όλη τη “βρώμικη” δουλειά την οποία εμείς, μη έχοντας την τεχνογνωσία, τη μόρφωση, το χρόνο κλπ δε μπορούμε να κάνουμε. Η “δουλειά” αυτή βέβαια δεν είναι άλλη παρά… η οργάνωση και η διαχείριση της ίδιας μας της ζωής και καθημερινότητας! Ως λοιπόν ατελείς άνθρωποι εμείς οι εν γένει ψηφοφόροι πρέπει να εναποθέσουμε τις ανάγκες μας, τις ελπίδες μας και τα θέλω μας σε κάποιους άλλους, οι όποιοι είναι καλύτεροι από εμάς, πιο έξυπνοι και ικανοί, με καλύτερη γνώση των δικών μας αναγκών. Αλλά φυσικά η εξουσία είναι στα χεριά μας(!) αφού μπορούμε να αναιρούμε αυτούς τους υπεράνθρωπους και να ψηφίζουμε άλλους  στη θέση τους οι οποίοι ξέρουν και αυτοί καλυτέρα από εμάς τους ίδιους μας τους εαυτούς. Το παράδοξο αυτής της διαδικασίας πιστεύουμε πως είναι αυταπόδεικτο από αυτή την ίδια.

Μια τέτοια διαδικασία πραγματοποιείται και μέσα στους ακαδημαϊκούς χώρους. Οι φοιτητικές εκλογές , ο παροξυσμός  των κομματικών υπάλληλων είναι κάτι περισσότερο από εμφανείς. Τρέχουν πανικόβλητοι πάνω–κάτω, παίρνουν τηλεφωνά για να σιγουρέψουν όσους μπορούν, νοικιάζουν πούλμαν για να μεταφέρουν τους φοιτητές στα εκλογικά κέντρα και όλα αυτά γιατί το μόνο που θέλουν είναι να διεκδικήσουν τα δικά σου θέλω. Η υπέρτατη πράξη αλτρουισμού. Μάλλον όχι. Προφανώς δε θα σε ρωτήσουν τι θα συμφωνήσουν όλοι μαζί στο Δ.Σ γιατί εκεί δεν έχεις θέση. Είναι μόνο για την ελίτ, μόνο για τους πεφωτισμένους πολιτικάντιδες. Η προσπάθεια τους να δυναμώσουν τους κομματικούς τους  φορείς, να βάλουν και άλλα πρόβατα μέσα στα κομματικά τους μαντριά έχει σαν αποτέλεσμα να εξαλείψουν κάθε ατομική σκέψη και δράση, κάθε αυθορμητισμό και την οποιαδήποτε διαφορετικότητα. Μια προσπάθεια που συμπληρώνεται και από την διαδικασία των γενικών συνελεύσεων με τους περιορισμούς που τίθενται από τη στιγμή που καλείσαι να επιλέξεις πλαίσια με τα οποία πότε συμφωνείς λιγότερο, πότε περισσότερο αλλά ποτέ εντελώς και τα οποία δεν έχεις καν την ευκαιρία να συνδιαμορφώσεις. Τη διαδικασία των γενικών συνελεύσεων που αναλώνεται σε γενικόλογες κομματικές τοποθετήσεις και διαμαντριακές προσωπικές επιθέσεις. Τη διαδικασία των γενικών συνελέυσεων στην οποία θες δε θες, είσαι ένας παθητικός παρατηρητής και μια ψήφος. Όλα σου τα θέλω, όλη σου η σκέψη, όλες σου οι διαφωνίες και οι ενστάσεις συνοψίζονται σε ένα πλαίσιο και μια ψήφο.

Πρέπει να μιλήσουμε με διαφορετικούς όρους. Πρέπει να ζήσουμε και να πράξουμε με διαφορετικούς όρους. Απέναντι λοιπόν σε αυτή την απάνθρωπη ιεράρχηση ανάμεσα σε ανθρώπους-ψήφους και εκλεγμένους φοιτητοπατέρες, ανάμεσα σε ατελείς ανθρώπους και τελείους, αντιπροτείνουμε οριζόντια οργάνωση η όποια ξεκινά από εμάς και τελειώνει σε εμάς. Απέναντι στα Δ.Σ. αντιπροτείνουμε τις ελευθεριακές συνελεύσεις όπου η δράση μας θα αναδιαμορφώνεται από όλους μας ισότιμα. Το συμφέρον μας είναι κοινό και δεν περνάει μέσα από κανένα εξουσιαστικό μονοπάτι.

Απέναντι σε κάθε είδους αντιπροσώπευση, απεναντί σε κάθε είδους πλειοψηφική επιβολή, αντιπροτείνουμε την κοινωνική αυτοοργάνωση.

 

Εκλογική αποχή

Ελευθεριακές συνελεύσεις

Κοινωνική αυτοοργάνωση