Όσο η εξαθλίωση θα εδραιώνεται στο σύνολο των καταπιεσμένων…

    Όσο η εξαθλίωση θα εδραιώνεται

                                 στο σύνολο των καταπιεσμένων…

Δυο χρόνια έχουν περάσει από την είσοδο της χώρας στο μνημόνιο κι η επίθεση του κράτους και του κεφαλαίου είναι ήδη εξοντωτική για εργαζόμενους και μη. Η ανεργία στο 25%, συνεχείς μειώσεις σε μισθούς, επιδόματα και συντάξεις πείνας, εργασιακή εφεδρεία, ευέλικτα ωράρια για ελαστικά εργαζόμενους, αντικατάσταση των συλλογικών συμβάσεων από ατομικές, απελευθέρωση των απολύσεων είναι μόνο μερικά από τα μέτρα των τελευταίων μηνών, που έχουν οδηγήσει τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα σε μια αγωνιώδη προσπάθεια για επιβίωση, μια πρώτη επίτευξη της εδραίωσης του εργασιακού μεσαίωνα που εμφανίζεται ως λύση στην κρίση. Εκτός, όμως από την επίθεση στον εργασιακό τομέα, το κράτος και τα αφεντικά, σε αγαστή συνεργασία με τα ΜΜΕ-θρυμματίζοντας τα τελευταία υπολείμματα του δημοκρατικού τους προσωπείου-οδηγούν την κοινωνία με ταχύτατους ρυθμούς σε πλήρη κι απροκάλυπτο ολοκληρωτισμό. Οποιαδήποτε φωνή αντίστασης λαμβάνει ως απάντηση την αποσιώπηση, την άγρια καταστολή, τα φακελώματα, τους εκβιασμούς, τις διώξεις, τις φυλακίσεις.

Τόσο θα ξεπετάγονται

                                                                  καινούριοι πυρήνες αντίστασης…

Αψηφώντας όμως την κατασταλτική μανία του κράτους και την εργοδοτική τρομοκρατία των αφεντικών, εργαζόμενοι από διαφορετικούς κλάδους και περιοχές αντιστέκονται στην καταπάτηση των δικαιωμάτων τους και στην κλοπή της αξιοπρέπειάς τους. Αντεπιτίθενται με επισχέσεις εργασίας, καταλήψεις, απεργίες, πορείες, αποκλεισμούς και περιφρουρήσεις εργασιακών χώρων, ξεκινώντας έτσι ένα σκληρό και πολύμορφο αγώνα.

•    Η απεργία διαρκείας των 400 εργατών της Ελληνικής Χαλυβουργίας στον Ασπρόπυργο κρατάει για πάνω από δυόμιση μήνες τώρα και ήρθε ως απάντηση στις εκδικητικές απολύσεις 50 συναδέλφων τους, λόγω άρνησής τους να υποκύψουν στους εκβιασμούς του εργοδότη Μάνεση για πεντάωρη εργασία αντί οκτάωρης, με αντίστοιχη μείωση των μισθών κατά 40%. Παρόλο που το σωματείο των εργαζομένων ελέγχεται από το ΚΚΕ, αυτό δε στάθηκε εμπόδιο στο να αναπτυχθεί, ένα μεγάλο και πολυτασικό κίνημα έμπρακτης αλληλεγγύης. Δεκάδες εκδηλώσεις οικονομικής ενίσχυσης και αντιπληροφόρησης, αλλά και η φυσική παρουσία αλληλέγγυων στο εργοστάσιο, δείχνουν ότι μεγάλο μέρος της κοινωνίας βρίσκεται στο πλευρό των απεργών.

•    Στην πύλη της Αλουμινοβιομηχανίας Αφοί Λουκίσα στο Περιστέρι, βρίσκονται πάνω από ενάμιση μήνα και οι 35 εργάτες που είναι απλήρωτοι έναν ολόκληρο χρόνο, με την εργοδοσία να κάνει 38 μηνύσεις σε εργαζομένους και συνδικαλιστές για παρεμπόδιση της λειτουργίας του εργοστασίου.

•    Σε νίκη κατέληξαν οι κινητοποιήσεις στις δυο μεγάλες γαλακτοβιομηχανίες ΑΓΝΟ και ΜΕΒΓΑΛ.

Οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ

•    Στο τηλεοπτικό κανάλι ALTER, 470 εργαζόμενοι προχώρησαν στις 10 Νοέμβρη σε επίσχεση εργασίας, σταμάτησαν τη ροή του προγράμματος, ανέβασαν απεργιακή κάρτα και περιφρουρώντας το χώρο μέρα-νύχτα διεκδικούν τα δεδουλευμένα και το δώρο Χριστουγέννων των επί 11 μήνες 620 απλήρωτων εργαζομένων.

•    Σε απεργία από τις 22 Δεκέμβρη βρίσκονται και οι 800 εργαζόμενοι της καθημερινής εφημερίδας Ελευθεροτυπία, οι οποίοι παραμένουν απλήρωτοι απ’ τον Αύγουστο, ενώ είχαν προηγηθεί κι άλλες 48ωρες απεργίες.

•    Μικρότερης έντασης και διάρκειας κινητοποιήσεις ενάντια στην αλλαγή των εργασιακών σχέσεων και των συμβάσεων εργασίας έγιναν και στον Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη.

•    Τέλος, σημαντική νίκη κατάφεραν και οι εργαζόμενοι στην εταιρία κινητής τηλεφωνίας Vodafone, αφού με τις αγωνιστικές τους κινητοποιήσεις (3ήμερη απεργία στη Θεσσαλονίκη και μονοήμερη στην Αθήνα) και παρά την εργοδοτική τρομοκρατία κατάφεραν να αποτρέψουν τα σχέδιά της για μετατροπή των συμβάσεών τους σε 5ωρες με αντίστοιχη μείωση μισθού.

Παράλληλα με τις αντιστάσεις στους εργασιακούς χώρους, πλήθος άλλων κινητοποιήσεων λαμβάνει χώρα εδώ και μήνες σε διάφορες πόλεις. Ανοιχτές συνελεύσεις γειτονιών, κινήματα «δεν πληρώνω», δίκτυα αλληλεγγύης ενάντια στα χαράτσια της ΔΕΗ, μαζικές απαλλοτριώσεις σε super market κ.α. αποτελούν όχι μόνο πρόσκαιρες λύσεις για την οικονομική επιβίωση σε καιρό κρίσης, αλλά κι έμπρακτα εγχειρήματα αυτοοργάνωσης, συλλογικοποίησης των αναγκών και των διεκδικήσεών μας. Είναι μια πρώτη πραγμάτωση της επιστροφής από τη διάχυτη κουλτούρα ανάθεσης στην αδιαμεσολάβητη δράση, από την ηττοπάθεια στην συνειδητοποίηση της ανάγκης για αγώνα, στην αναγνώριση της ταξικής μας ταυτότητας, από την απάθεια και το φόβο στην ολική ρήξη.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΤΩΡΑ – ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *